Co mają ze sobą wspólnego Franciszkanie i Bernardyni?
W XIII wieku żył święty Franciszek. Zainspirował on wielu ludzi do prostego życia Ewangelią. Przyłączyli się do niego i tak powoli powstawał zakon.
Nazwali się Bracia Mniejsi.
Po jakimś czasie po śmierci świętego Franciszka podzielili się na 2 części – Braci Mniejszych Konwentualnych – tych nazywamy Franciszkanami i Braci Mniejszych (ich kolejna nazwa to Obserwanci – w Polsce nazywani Bernardynami – o tym dalej).
Ruch obserwancki był zapoczątkowany przez św. Bernardyna ze Sieny – to właśnie pod jego wezwaniem jest krakowski kościół ze zdjęcia.
Uczeń świętego Bernardyna – św. Jan Kapistran przybył do Krakowa w 1453 roku. Zrobił naprawdę dużo szumu. Był tak skuteczny w swoich naukach, że po dwóch tygodniach po przybyciu założył klasztor w nurcie obserwanckim.
Tak powstał kościół św. Bernardyna ze Sieny. W Krakowie Bracia Mniejsi mieli dwie świątynie, św. Franciszka – konwentualni i św. Bernardyna – obserwanci. To mieszkańcy Krakowa, dla wygody zaczęli nazywać ich Franciszkanami i Bernardynami.
Czyli Franciszkanie i Bernardyni są uczniami św Franciszka i od niego się wywodzą. (Tych rodzin franciszkańskich jest więcej, ale o tym innym razem).
Bernardyni to nazwa zwyczajowa prowincji, czyli jednostki administracyjno – terytorialnej zakonu, na terenach Polski wchodzących w latach 1454–1795 w skład I Rzeczypospolitej, czyli w Polsce, na Litwie, Ukrainie, Łotwie i Białorusi.
Czyli np we Włoszech nie ma Bernardynów 
(Tak w ogóle, to św Jan Kapistran ma swoją figurę w obrębie Rynku Głównego. Kto wie gdzie? )
Ciekawa Krakowa Klaudia pozdrawia
